Gdzieś w hotelowym korytarzu krótka chwila,
Splecione ręce, gdzieś na plaży oczu błysk,
Wysłany w biegu krótki list,
Stokrotka śniegu, dobra myśl -
To wciąż za mało, moje serce, żeby żyć.
Uciekaj, skoro świt, bo potem będzie wstyd
I nie wybaczy nikt chłodu ust Twych.
Deszczowe wtorki, które przyjdą po niedzielach,
Kropelka żalu, której winien jesteś ty;
Nieprawda, że tak miało być,
Że warto w byle pustkę iść -
To wciąż za mało, moje serce, żeby żyć.
Uciekaj, skoro świt, bo potem będzie wstyd
I nie wybaczy nikt chłodu ust, braku słów.
Uciekaj, skoro świt, bo potem będzie wstyd
I nie wybaczy nikt chłodu ust Twych.
Odloty nagłe i wstydliwe, nie zabawne,
Nic nie wiedzący, a zdradzony pies czy miś.
Załośnie chuda kwiatów kiść,
I nowa złuda, nowa nić -
To wciąż za mało, moje serce, żeby żyć.
Uciekaj, skoro świt, bo potem będzie wstyd
I nie wybaczy nikt chłodu ust, braku słów.
Uciekaj, skoro świt, bo potem będzie wstyd
I nie wybaczy nikt chłodu ust Twych.
УБЕГАЙ, МОЁ СЕРДЦЕ
Короткий миг в пустом отеле в коридоре.
Сплетенье рук. Блеск глаз на пляже. Тёплый бриз.
Письма помятый в спешке лист.
Снежинкой - радостная мысль.
Как это мало, моё сердце, чтобы жить.
Убегай, день спешит,
Ведь позже вспыхнет стыд,
Никто уж не простит холод губ твоих.
Дождливый вторник заменивший воскресенье.
Немного грусти, и повинен в этом ты.
Неправда, что должно так быть,
Что снова в пустоте бродить,
Как это мало, моё сердце, чтобы жить.
Убегай, день спешит,
Ведь позже вспыхнет стыд,
Никто уж не простит холод губ, краткость слов.
Убегай, день спешит,
Ведь позже вспыхнет стыд,
Никто уж не простит холод губ твоих.
Отлёты спешны и стыдливы, не забавны.
Твой пёс и мишка не поймут - как объяснить?
Сирени выцветшая кисть.
Обманов новых вьётся нить.
Как это мало, моё сердце, чтобы жить.
Убегай, день спешит,
Ведь позже вспыхнет стыд,
Никто уж не простит холод губ, краткость слов.
Убегай, день спешит,
Ведь позже вспыхнет стыд,
Никто уж не простит холод губ твоих. Gdzieś w hotelowym korytarzu krótka chwila,
Splecione ręce, gdzieś na plaży oczu błysk,
Wysłany w biegu krótki list,
Stokrotka śniegu, dobra myśl -
To wciąż za mało, moje serce, żeby żyć.
Uciekaj, skoro świt, bo potem będzie wstyd
I nie wybaczy nikt chłodu ust Twych.
Deszczowe wtorki, które przyjdą po niedzielach,
Kropelka żalu, której winien jesteś ty;
Nieprawda, że tak miało być,
Że warto w byle pustkę iść -
To wciąż za mało, moje serce, żeby żyć.
Uciekaj, skoro świt, bo potem będzie wstyd
I nie wybaczy nikt chłodu ust, braku słów.
Uciekaj, skoro świt, bo potem będzie wstyd
I nie wybaczy nikt chłodu ust Twych.
Odloty nagłe i wstydliwe, nie zabawne,
Nic nie wiedzący, a zdradzony pies czy miś.
Załośnie chuda kwiatów kiść,
I nowa złuda, nowa nić -
To wciąż za mało, moje serce, żeby żyć.
Uciekaj, skoro świt, bo potem będzie wstyd
I nie wybaczy nikt chłodu ust, braku słów.
Uciekaj, skoro świt, bo potem będzie wstyd
I nie wybaczy nikt chłodu ust Twych.
Runs away, my heart
A brief moment in the empty hotel corridor.
Plexus hands. Glitter Eye on the beach. Warm breezes.
Letters rumpled sheet in a hurry.
Snowflake - joyful thought.
As it is small, my heart to live.
Flee day hurry,
It later break out of shame,
No I do not forgive the cold your lips.
Rainy Tuesday replaced Sunday.
A bit sad, and you are guilty of this.
It is not true, what should it be
What again roam the void,
As it is small, my heart to live.
Flee day hurry,
It later break out of shame,
No I do not forgive the cold lips, short words.
Flee day hurry,
It later break out of shame,
No I do not forgive the cold your lips.
Departure hastily and shamefully, not funny.
Your dog and the bear will not understand - how to explain?
Lilac faded brush.
Deceptions new winds thread.
As it is small, my heart to live.
Flee day hurry,
It later break out of shame,
No I do not forgive the cold lips, short words.
Flee day hurry,
It later break out of shame,
No I do not forgive the cold your lips. Смотрите также: | |
