Од каде дојдовте да не дојдете
што ви лошо сторивме та не јадете
во ова земја убава се ви дадовме
на наши стари огништа куЌи изградивте.
И тоа не е се што ни зедовте
наши мајки, браќа и сестри во црно завивте
ја расплакавте цела Битола
ја зацрнивте Македонија.
Душмани зверови да бог да се сотрете.
Дојде време, дојде час со вас да ја решиме.
Со години се спремате пушки зедовте
на овој мирен древен народ зло нанесовте.
Вие добро знаете што направивте.
Многу брзу наше добро заборавивте
и со пушки, клети да сте, на нас тргнавте
наши мајки браќа сестри во црно завивте.
Вие добро знаете што направивте.
Ова света родна земја ја испоганивте.
Ако треба се до еден живот даваме
Македонијо земјо мила Ќе те браниме.
А смело велам нема, не се даваме
Ова земја убава ќе ја браниме.
А господ златен гледа ќе ви врати се
што на моите другари живот зедовте.
Монолог
О тешко ми е земјо мила
Тешка тага во душа се свила
Пак ми те газат душмани клети
Пак ги палат твоите села
Пак сакаат земјо да ми те делат
О проклети да се проклети но верувај мајко
Над твоите чеда што нежалат живот
да останеш цела
Слава и почит на сите
што дадоа живот за тебе, за тебе Македонијо мила.
